پاییز و من

همیشه راه چاره ام برای رهایی 

از غم دنیا پناه آوردن به خلوت تنهایی ام بوده

نفس کشیدن در دنیای دخترانه ام

در آعوش خود آرامش را یافتن بوده..

این روز هارا از زیباترین دقایق زندگی ام به شمار می آورم

وقتی سراسر، ظرافت و عشق می شوم

به روشنی آسمان آبی ، به زلال آبی دریا..

گویی چیزی از من می تراود از که از من نیست

و به خلقتم وابسته است

و به این فکر میکنم جنس مذکری که ای دنیای دلبرا را ندارد

چگونه آرام می گیرد؟

شاید پناهی می شوند برای دردی

شاید آرامش می شومد برای هیاهویی

شاید غم در هیبت مردانه شان راه گم می کند

من به عنوان یک دختر ، 

در خودم فرو می روم

گوشه گیر می شوم

، حرف هایم سکوت و زبانم بی آزار می شود

اما آنان چه می کنند؟

به کدامین سو نسیم  درد دل می گویند؟..

۱۳ نوامبر ۲۰۱۸|سئول